Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;
Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Sed ad rem redeamus; Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?
Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;
Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Hoc simile tandem est? Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Nihil illinc huc pervenit. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. In schola desinis. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Ego vero isti, inquam, permitto. Negare non possum.
Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Si enim ad populum me vocas, eum.
Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Quae sequuntur igitur? Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes.
Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Ita multa dicunt, quae vix intellegam. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
Audeo dicere, inquit.
Sit enim idem caecus, debilis. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Duo Reges: constructio interrete. Negare non possum.
Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Minime vero istorum quidem, inquit.
Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Nam quid possumus facere melius? Eaedem res maneant alio modo.
Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum.
Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Cur, nisi quod turpis oratio est? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex.
